نویسنده: دیوید هالبفینگر
منبع: نیویورک‌تایمز
تاریخ:۲۷ سپتامبر ۲۰۱۷
برگردان: هادی عبادی
پس از اینکه حزب راست افراطی آلترناتیو برای آلمان در انتخابات پارلمان پیروزی به‌دست آورد، آویشا مایل آستین در صفحه فیس‌بوک خود برای اسرائیلی‌هایی که در برلین زندگی می‌کردند چنین نوشت: «بعضی زیادی هیجان‌زده شده‌اند. ما همچنان می‌توانیم خود را به‌زور در اجتماع جا دهیم.» بقیه افراد با بررسی نقاط دیگر جهان، کشورهای دیگر اروپایی، ایالات‌متحده و حتی اسرائیل، خود را با این واقعیت تسلی دادند که این حزب دست راستی تا رسیدن به قدرت فاصله زیادی دارد. گای وینبرگر، ۴۷ ساله که شرکت بازاریابی در برلین دارد، چنین گفت: «فکر نمی‌کنم بازی به‌طور کلی عوض شده باشد. آن‌ها اینجا فقط ۱۲ درصد آرا را کسب کرده‌اند.»
انتخابات ملی روز یکشنبه در آلمان پرسش‌های جدیدی درباره دستاوردهای احزاب پوپولیست در غرب مطرح کرد؛ اما برای هزاران اسرائیلی که در سالهای اخیر به علت سیاست‌های لیبرال، پیشرفت‌های هنری و اقتصادی به برلین مهاجرت کرده‌اند، هم کمپین‌های انتخاباتی و هم نتیجه انتخابات گیج‌کننده بوده است. امکان ندارد موضع‌گیری ضد مهاجرت حزب آلترناتیو برای آلمان و بیانات تند رهبران آن را که بعضی از آن‌ها یادآور نظرات نئونازی‌هاست بتوان نادیده گرفت. آن‌ها از آلمانی‌ها خواستند تا به عملکرد سربازانشان در جنگ‌های جهانی افتخار کنند و پیشنهاد دادند که یکی از وزرا به سرزمین مادری خود یعنی ترکیه بازگردانده شود.
آیا تمام عواملی که آلمان را چنین برای اسرائیلی‌ها ایمن ساخته- پشیمانی از اشغال قبلی، بیزاری از ناسیونالیسم خام و تصمیم مبنی بر اینکه هرگز اشتباهات قبلی تکرار نشود- اکنون درخطر انحراف توسط جوانانی است که نسبت به گناه جمعی سبک‌بار هستند و تلاش دارند از هویت ملی خود دفاع کنند؟ آیا رابطه ویژه اسرائیل با آلمان نیز درخطر است؟
بنیامین نتانیاهو تلاش کرد تا اعلام کند چنین اتفاقی نیفتاده است. او اعلام کرد با صدراعظم آلمان گفت‌وگو کرده و پس از تبریک به او اظهار امیدواری نموده تا ارتباطات اسرائیل و آلمان تعمیق شود؛ اما نتانیاهو اضافه کرد: «نگران ظهور مخالفت با یهودیان در هر دو جناح چپ و راست سیاسی است.» و اعلام کرد: «دو نکته متفاوت وجود دارد: انکار هولوکاست و انکار مسئولیت». او از مرکل خواست دولت جدید چنان نیروها را در آلمان تجمیع کند که به مسئولیت تاریخی خود عمل کنند.
امیر پرتز، عضو اتحادیه یهودی حزب چپ‌گرا در کنست در توئیتری به زبان آلمانی نوشت: «روز بدی برای دموکراسی آلمان بود که در آن بیگانه‌هراس‌ها و ضد یهودیان به مجلس آلمان راه یافتند. پیروزی حزب آلترناتیو برای آلمان همچون هر موضوع دیگری در دنیای امروز باعث اتهام متقابل در فضای سیاسی اسرائیل شده است. آریه الداد، عضو سابق کنست، در نشریه معاریو از تنفر خود از ۲۰ هزار اسرائیلی پرده برداشت که برای خانه‌های ارزان‌تر یا زندگی تحت دموکراسی عالی آلمان و برای خروج از لوای چپ‌گرایی تحریف‌شده در اسرائیل به این کشور مهاجرت کرده‌اند. در مقابل احزاب چپ‌گرا از دولت اسرائیل انتقاد کرده‌اند که باعث مهاجرت بسیاری از اسرائیلی‌ها شده است.
مایکل ساپیر، ۲۹ ساله اسرائیلی که مدرک زبان‌شناسی خود را از دانشگاه لایپزیک دریافت کرده و اکنون در امور مربوط به فناوری اطلاعات کار می‌کند، اظهار داشت: «این انتخابات باعث شده هم به‌عنوان یهودی و هم به‌عنوان چپ‌گرا، دوباره به ایده مهاجرت به آلمان فکر کند. وضعیت در آلمان بسیار بهتر از اسرائیل است چراکه ائتلاف حاکم بر اینجا از احزابی تشکیل شده که ازلحاظ تندروی بسیار شبیه حزب آلترناتیو برای آلمان است. متأسفانه حزب راست‌گرای اسرائیل در تصمیم‌گیری بسیار وحشتناک عمل می‌کند.» ساپیر حتی بعد از انتخابات روز یکشنبه نیز گفت: «همچنان معتقد است در آلمان نسبت به اسرائیل احساس امنیت بیشتری می‌کند. آلمان از نظر حکمرانی و اعمال قانون وضعیت بهتری دارد. در اسرائیل با احساس اقلیتی تحت فشار هستم. در آلمان اقلیتی به‌مراتب بزرگ‌تر هستیم و در آنجا اجماعی ضد فاشیسم وجود دارد.»
الداد بک، روزنامه‌نگار اسرائیلی و مؤلف کتابی در مورد روابط آلمان و اسرائیل، اظهار داشت: «اسرائیلی‌های چپ‌گرا در آلمان که از انتخابات روز یکشنبه متعجب شدند، از بی‌بصیرتی رنج می‌برند.» او می‌دانست که بعضی از اسرائیلی‌ها در آلمان به حزب آلترناتیو برای آلمان رأی داده‌اند چراکه ورود مسلمان‌ها، خشونت، ترور و تبهکاری را مسائلی مهم تلقی می‌کنند که باید متوقف شود. درواقع احساسات در مورد این موضوع حتی برای چپ‌گرایان اسرائیلی مسئله‌ای ساده نبوده است.
واین برگر، کارشناس بازاریابی در برلین، اظهار داشت: «غیر از احساسات ناشی از مخالفت با مرکل، آنچه آلمانی‌ها را به حزب آلترناتیو برای آلمان متمایل کرد درواقع احساساتی غیرقابل فهم است. احساس ترس شدیدی در آلمان وجود دارد که تا حدی در طبیعت انسان است. احساس بسیاری از این افراد ناشی از نگرانی نسبت به سیاست درهای باز است؛ چراکه این امر زندگی آن‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد.»
شای لوی، فیلم‌ساز اسرائیلی در برلین، در این زمینه گفت از اینکه می‌بیند اسرائیل و مردم یهودی، راست‌گرایی تندرو را فقط به این دلیل که دشمن مشترکی دارند، تشویق می‌کنند ناراحتم؛ آن‌ها تصور می‌کنند ضد مسلمان بودن برای یهودیان خوب است. درواقع آن‌ها اسیر اسلام هراسی شده‌اند.
اینکه آلمان به کدام سمت می‌رود و اسرائیل و اسرائیلی‌ها چگونه با آن تطبیق می‌یابند، بیشتر به موضع‌گیری طرفداران مرکل پس از پایان دوره قدرت او بستگی دارد. بک، مؤلف کتاب آلمان در کشمکش در این زمینه اظهار داشت: «تا زمانی که مرکل در قدرت است، ارتباط آلمان و اسرائیل در سطحی مناسب قرار دارد؛ اما اسرائیل باید تلاش کند، در غیر این صورت دستاوردها از بین خواهد رفت. میلیون‌ها مسلمانی که در سالهای اخیر به آلمان وارد شده‌اند به‌صورت اجتناب‌ناپذیر بر سیاست‌های این کشور تأثیر خواهند گذاشت. مطمئن نیستم نسل‌های جدیدی از سیاستمداران آلمانی به‌اندازه مسئولان قدیمی به اسرائیل مرتبط باشند. تاکنون ندیده‌ام اسرائیل به‌اندازه کافی تلاش کند تا آن‌ها را قانع کند تا اقدامات لازم را در این زمینه انجام دهند.»
اسرائیلی‌های جوان نیز می‌توانند نسبت به افراد مسن‌تر ناامیدکننده باشند. ازنظر میکی گلدمن، نجات‌یافته از آشوویتس که در مورد جمع‌آوری مدارک عیه آدولف آیشمن کمک کرده، دیپلماسی یک مسئله است اما مهاجرت به آلمان موضوع دیگری است. او در این زمینه گفت: «بدون شک آلمان دارای دموکراسی است اما همچنان دارای شالوده‌ای است که می‌تواند خطرناک باشد. می‌توانیم با آلمان روابط خوبی داشته باشیم اما چرا جوانان اسرائیلی باید سرنوشت پدران خود را فراموش کنند و به آنجا مهاجرت کنند؟
اما بعضی از اسرائیلی‌ها در آلمان اصرار دارند که نه افرادی ساده هستند و نه فراموشکار. روتی گراسمن، دانشجوی ۲۴ سالهای که سال گذشته به برلین مهاجرت کرده، اعلام کرد همچنان قصد دارد در آنجا بماند. او گفت: «فکر می‌کنم اتفاقاتی که رخ‌داده فقط بخشی از حرکت جهان به سمت دوران تاریک است؛ اما از این نظر که کشوری بخواهد نسبت به گذشته‌اش واکنش اخلاقی داشته باشد، اطمینان من به آلمان بیش از هر کشور دیگری است.
