نامه‌ای از جیمی کارتر به باراک اوباما
جک مور
برگردان: آزاده دشتی
جیمی کارتر، رئیس‌جمهور سابق ایالات‌متحده، که میانجیگر صلح بین مصر و اسرائیل در کمپ دیوید بود، از باراک اوباما خواست که پیش از ترک کاخ سفید در ماه ژانویه، دولت فلسطین را به‌رسمیت بشناسد.
۱۳۶ عضو از ۱۹۳ عضو سازمان ملل متحد، فلسطین را به‌عنوان دولت مستقل به‌رسمیت شناخته‌اند، ولی امریکا، اسرائیل و ده‌ها دولت دیگر نه. اکثریتشان عقیده دارند برای این منظور، باید بین فلسطین و اسرائیل گفت‌وگوی مستقیم و توافق صورت بگیرد.
دولت کنونی امریکا خواستار حل این اختلاف است ولی وزرای اسرائیلی معتقدند انتخاب ترامپ به‌عنوان رئیس‌جمهور بعدی امریکا، امید فلسطینی‌ها را از بین برده است. ترامپ در سخنرانی مبارزاتی خود گفت سفارت ایالات‌متحده را به اورشلیم برده و خواستار ادامه شهرک‌سازی اسرائیل در کرانه غرب و شرق بیت‌المقدس است.
کارتر، روز دوشنبه در روزنامه نیویورک‌تایمز نوشت: «صلح بین دو ملت فلسطین و اسرائیل از اهداف اوباما بوده است. ولی عملی‌شدن آن اکنون در پاره‌ای از ابهامات است. من ایالات‌متحده را متقاعد کردم که هنوز پیش از تغییر دولت امریکا می‌تواند برای پایان‌دادن به نزاع بین فلسطین و اسرائیل کاری بکند، اما زمان محدود است. اقدام ساده و حیاتی دولت کنونی امریکا پیش از خاتمه آن در ۲۰ ژانویه، به‌رسمیت شناختن دولت فلسطین است که ۱۳۶ کشور دیگر آن را انجام داده‌اند.»
کارتر افزود به‌رسمیت شناختن دولت فلسطین، همراه با قطعنامه شورای امنیت (که ریشه در قوانین بین‌المللی دارد) و عضویت فلسطین در U.N کمکی برای تلاش‌های آتی دیپلماتیک برای تثبیت توافق صلح پایدار خواهد بود.
موج جدید خشونت بین اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها
کارتر در کتاب خود با عنوان صلح و نه جداسازی نژادی[۱] در سال ۲۰۰۶، هشدار داد که امید به صلح بین فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها در حال محوشدن است.
او گفت که حرکت اسرائیل در کرانه باختری، گذشتن از خطوط آتش‌بس در بخش شرقی اورشلیم و کرانه باختری در جنگ شش‌روزه سال ۱۹۶۷، هر دو طرف را برای رسیدن به «چاره یک کشوری» نزدیک‌تر کرده بود که در آن اسرائیل ریاست بیش از چهار میلیون فلسطینی ساکن در دو منطقه و همچنین نوار غزه را دارد.
کارتر در روزنامه نیویورک‌تایمز می‌نویسد: «اسرائیل شهرک‌های بیشتر ساخت، فلسطینی‌ها را جابه‌جا کرد و سرزمین‌هایشان را اشغال کرد، بیش از ۴.۵ میلیون نفر فلسطینی در این سرزمین‌های اشغالی زندگی می‌کنند، اما شهروند اسرائیلی نیستند. اکثراً تحت حکومت‌نظامی اسرائیل زندگی می‌کنند و در انتخابات ملی اسرائیل حق رأی ندارند. درحالی‌که ۶۰۰ هزار اسرائیلی ساکن در فلسطین از مزایای حقوقی و شهروندی اسرائیلی لذت می‌برند و از چاره یک کشوری استقبال نمی‌کنند.»
مذاکرات صلح با میانجیگری ایالات‌متحده در آوریل سال ۲۰۱۴ به نتیجه نرسید و اسرائیل طرح‌های بین‌المللی مطرح‌شده از آن زمان به بعد را رد کرده است که تازه‌ترین آن طرح فرانسه برای میزبانی کنفرانس صلح بین‌المللی در پاریس بود. بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، می‌گوید که او مایل به مذاکره با محمود عباس، رئیس‌جمهور فلسطین، به‌صورت دوطرفه و بدون گذاشتن پیش‌شرط‌هایی مانند حذف مهاجران از کرانه باختری یا پایان اشغال نظامی اسرائیل در کرانه باختری است.
دولت اوباما درباره شهرک‌سازی در سرزمین های اشغالی در شورای امنیت رأی وتو نداد. دونالد ترامپ به دولت اوباما در این موضع‌گیری علیه اسرائیل اعتراض کرد. مشاور امنیت ملی اوباما، بن رودز (Ben Rhodes) از این موضوع قاطعانه دفاع کرده است که متن آن در شماره بعدی تقدیم خوانندگان عزیز می‌شود.
[۱] این کتاب را نشر صمدیه به فارسی ترجمه کرده است.
