با اندوه و درد آگاهی یافتم که استاد محمد‌رضا شجریان، آوازخوان نامدار ایرانی و یکی از محبوب‌ترین شخصیت‌های فرهنگی ایران‌زمین، چشم از جهان فرو‌بست و با هفت هزار سالگان سر به سر شد. استاد شجریان با آنکه از نظر تبار ایرانی بود، اما در عمل راوی فرهنگ و هنری بود که به همان اندازه که طعم نیشابور و مشهد را داشت، بوی بلخ و بخارا را نیز می‌داد.
او در درازای عمر پربارش هویت و عظمت تاریخ مشترک حوزه تمدنی ما را با صدا و هنرش آیینه‌داری کرد. استاد شجریان به‌خوبی توانست میراث عظیم فرهنگی ما را با صدا و موسیقی جان‌پرورش از فراموش‌شدن رهایی بخشد و چندین نسل را با اشعار حافظ و سعدی و مولانا و خیام و عراقی دمساز سازد. بدون شک این کار با توجه به اینکه جریان‌هایی نیرومند سرگرم جداساختن جوانان ما از میراث فکری و فرهنگی کهن ما هستند و دشمنانی پرشمار و قوی در کمین نشسته‌اند تا به این میراث سترگ بشری آسیب برسانند، ارزشی مضاعف می‌یابد.
بدون شک نام استاد شجریان به‌عنوان هنرمندی مبتکر و خلاق در یاد و خاطره ادب و هنر این حوزه تمدنی درخشان و پرابهت باقی خواهد ماند. این‌جانب ضمن عرض تسلیت به خانواده استاد شجریان و مردم هنر‌دوست ایران و نیز مردمان حوزه مشترک فرهنگی، روان آن بزرگمرد هنر را شاد و یادش را جاودانه می‌خواهم.▪
