چشم انداز ایران شماره ۱۰۳

بحران تمدنی مفهومی است که سعید لیلاز برای توضیح وضعیت کنونی جامعه ایران به کار می‌برد؛ بحرانی که از منظر او حداقل دارای چهار وجه است: فساد، ناکارآمدی (تسلط حاکمیت و دولت بر اقتصاد و فقدان بهره وری)، چالش فقدان سرمایه گذاری و شکاف طبقاتی. وی به تشریح ابعاد بحرانی پرداخته و بر این نکته تاکید می‌کند که سیستم نظارت استصوابی و گزینش نیرو در ایران ساختار گزینش انسانی را در تمامی سطوح پوک کرده است. لیلاز از رهگذر طرح این چهار بحران به ارائه تحلیلی از شرایط اقتصادی و سیاسی دولت های نهم و دهم پرداخته و به شرایط سال‌های اخیر پل میزند و دستاوردهای اقتصادی دولت اعتدال را در حوزه مبارزه با فساد، بازپس‌گیری سهم ایران از بازار نفت و افزایش درآمدهای نفتی علی رغم کاهش شدید قیمت نفت، به صفر رساندن واردات بنزین و افزایش تولیدات پتروشیمی و غیره موردبحث قرار می دهد. لیلاز بر این باور است که ما هیچ راهی جز اصلاحات نداریم و خشونت در شرایط کنونی راهکاری مطرود از سوی ملت و روشنفکران است.
تحلیل صاحب نظران از مسئله نظارت استصوابی در تمامی دوره های انتخابات مجالس شوراها و ریاست جمهوری با اعتراض ها و مناقشه های بسیاری مواجه بوده است که می تواند برای حل یکی از مبادی بحران‌ساز ایران مفید و موثر واقع شود.