در آخرین روزهای سال گذشته، سیلی مهیب چندین استان شمالی ایران ازجمله مازندران، گلستان و خراسان شمالی را در برگرفت و در پی آن سیل های مهیب دیگری به سرعت استان لرستان، خوزستان و چندین استان دیگر را درنوردید و موجب خسارات فراوان انسانی، فرهنگی و مادی شد. برخی علت این مسئله را به جنگلخواری بی رویه نسبت دادند و برخی هم گفتند این مسئله درست است اما این باران درختهای بسیار کهن را هم از جا کند. برخی هم به تغییر اقلیم و گرم شدن زمین نسبت دادند. این باران های بهاری در سال ۱۳۹۸ برای بعضی مناطق خوب شد و مثلاً حجم آب دریاچه ارومیه بیشتر شد یا تالاب هایی که چند سال بود خشک شده بودند پر آب شدند؛ اما در شمال و غرب و خوزستان خسارت زیادی به بار آورد.
با این احوال، جاری شدن سیلاب های ویرانگر مانند سایر سوانح طبیعی و حتی برتر از آنها، زمینه های بروز همبستگی ها و مشارکت های فعال مردم سانحه دیده از یک سو و مردم سایر نقاط به عنوان کمک رسان از سوی دیگر را فراهم آورد و حضوری شکوهمند از تمامی اقشار را رقم زد؛ هرچند که این شور و هیجانها در گذشته همواره زودگذر بوده اند!
