لطفالله میثمی در اول آبان سال ۱۳۱۹ در اصفهان متولد شد. وی تحصیلات ابتدایی و دبیرستان خود را در اصفهان به پایان رساند و در سال ۱۳۳۸ در رشته مهندسی معدن وارد دانشگاه تهران شد؛ سپس رشته مهندسی نفت را انتخاب کرد و در سال ۱۳۴۲ در این رشته فارغالتحصیل شد.
میثمی در دوران دانشجویی در جلسات مسجد هدایت و سخنرانیهای آیتالله طالقانی شرکت میکرد و عضو انجمن اسلامی دانشجویان، جبهه ملی و نهضت آزادی ایران بود. این فعالیتها باعث آشنایی وی با حلقه اول تشکیلات سازمان مجاهدین خلق شد. میثمی در ماجرای دادگاه مهندس بازرگان، دکتر سحابی و سایر سران نهضت آزادی دستگیر و مدت هفت ماه زندانی شد.
در بهار ۱۳۴۸ وی به عضویت فعال مجاهدین خلق درآمد و در شهریور ۱۳۵۰ همراه با سران این سازمان بار دیگر دستگیر شد. میثمی در شهریور ۱۳۵۲ از زندان آزاد شد و مجدداً فعالیتهای خود را در این سازمان ادامه داد. در جریان مبارزه مسلحانه با رژیم شاه، در شب ۲۸ مرداد سال ۱۳۵۳ در خانهای تیمی مشغول ساختن بمب صوتی با هدف برهم زدن جشنهای حکومتی به مناسب ۲۸ مرداد بود که دچار حادثه شد و بر اثر شدت جراحات وارده دست چپ او قطع و از هر دو چشمش نابینا شد. به دنبال این اتفاق میثمی دستگیر و به اعدام محکوم شد، اما حکم اعدامش با یک درجه تخفیف به حبس ابد تبدیل شد. میثمی از این واقعه بهعنوان تولد دوباره خود یاد میکند.
در زندان به دنبال مارکسیست شدن بخشی از اعضای سازمان مجاهدین، او از رهبران جریانی شد که بر مواضع اسلامی خود باقی ماندند، اما از رهبری مسعود رجوی نیز فاصله گرفتند. میثمی در ۸ آبانماه ۵۷ از زندان آزاد شد.
پس از پیروزی انقلاب، میثمی به همراه جمعی از همفکران فعالیت خود را ادامه داد و در دوران دفع تجاوز عراق به خاک ایران در جبهههای جنگ حضور یافت که البته پس از مدتی از حضور وی و دوستانش در جبهه ممانعت شد. میثمی همچنین به دلیل انتشار نشریه راه مجاهد دستگیر و به مدت ۹ ماه و ۹ روز زندانی شد. وی هماکنون فعالیت فرهنگی خود را در قالب چشمانداز ایران و انتشارات صمدیه دنبال میکند.